آمار
وب سایت:
بسته ویژه رجانیوز از اخبار ضد انقلاب
* وقتی توهمات درباره دولت اعتدال هم به پایان خود نزدیک شد 
سایت ضد شیعی و ضد ایرانی العربیه فارسی وابسته به دولت سعودی، با انتشار یادداشتی با عنوان "بالاخره توهمات نسبت به حسن روحانی هم فروخواهد ریخت " خاطر نشان کرد که وی مطلوب اصلاح طلبان نخواهد بود.
وی در شرح مسئولیت های روحانی می نویسد: حسن روحانی نخستین فردی بود که در مراسم فوت «مصطفی خمینی» در مسجد ارک تهران، از عنوان "امام" برای آیت الله خمینی استفاده کرد. او در سال‌های نخستین برقراری نظام جمهوری اسلامی، به فعالیت برای تصفیهٔ نیروهای ارتش پرداخت و در مجلس شورای اسلامی در ادوار اوّل و دوّم، ریاست کمیسیون دفاع را برعهده داشت. کارنامه سیاسی حسن روحانی مانند نزدیک‌ترین فرد نظام به او، اکبر هاشمی، سرشار از مناصب مهم اجرایی، امنیتی، نظامی و دیپلماتیک است. شخصیتی مورد اعتماد «رهبر» و نزدیک به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام است که در پنج دوره نمایندگی مجلس، نیابت روسای سه دوره از مجالس و ۱۶ سال دبیری شورای امنیت ملی کشور را بعهده داشته است. دهه‌ی شصت او چهره‌ای نظامی وامنیتی بود و عضویت در شورای عالی دفاع، فرماندهی پدافند هوایی، جانشینی فرماندهی جنگ، و ریاست ستاد قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا را بر عهده داشته است.
در بخشی دیگر از این یادداشت آمده است: با این حال، برخورد و موضع او با اعتراضات دانشجویی در سال‌های ۷۸ و ۸۲، زمانی که او دبیر شورای عالی امنیت ملی بود و همچنین نقشی که در حصر آیت الله منتظری ایفاء کرد، همواره مورد انتقاد فعالان حقوق بشر و دانشجویی قرار داشته است. موفقیت روحانی در این انتخابات در وضعیت کنونی معنای خاص می یابد. برخی معتقدند حسن روحانی یار آيت‌الله خامنه‌ای خواهد شد و در شرایط کنونی، مذاکرات اتمی با غرب را همچون روالِ گذشته پيش خواهد برد.
این یادداشت می افزاید: حسن روحانی مطلوب تمامی جناح بندیهای اصلاح طلبان حکومتی نیست، بلکه او فقط حمایت بخشی از آنها را پشت سر خود دارد. ممکن است در همان آغاز کارِ دولت او، جناحی از اصلاح طلبان حکومتی که انتخابات را تحریم کردند، او را تحت فشار بگذارند تا در خصوص برخی از مطالبات سیاسی بسود «اصلاح طلبان» اقدامات عملی مهّمی را به اجراء درآورد. اینکه بواقع تا چه میزان حسن روحانی پایبند به شعارهای خود در عملی کردن آنها باشد، آینده نشان خواهد داد.
وی در ادامه با طرح پرسش های مبنی بر اینکه آیا روحانی سیاست خارجه ایران را بگونه دلخواه غرب تغییر خواهد داد نویسد: در حقیقت هیچ انتظاری هم نمیرود که پاسخگوی این پرسشها سرمداران حکومت باشند، بلکه پیشتر این پرسشها پیش روی آن دسته از کنشگران سیاسی قرار داده شده است که بسیار کودکانه پس از «انتخاب» حسن روحانی بعنوان رئیس جمهور نظام اسلامی به شادی و هلهله برخاستند.
*اپوزسیون باید جواب بدهد که چرا فکر میکرده انتخابات فرمایشی است!
ملیحه محمدی از فعالین ضد انقلاب نیز طی تحلیلی با عنوان "رابطه مردم و اپوزسیون " نوشت: شاید برخی از دوستان که در جریان انتخابات اخیر با نظریه تحریم یا عدم شرکت، همراه نبوده و اینک نتیجه انتخابات را مطابق با خواست و ارزیابی های خویش یافته اند، خواهان نادیده گرفتن این رویداد باشند و از این موضع برخورد کنند که خوشبختانه مردم در نهایت سیاست اپوزیسیون را برنتابیدند و رویکرد صحیح را برگزیدند. این یک ارزیابی درست از رابطه مردم ایران و اپوزیسیون اما یک مشی غلط در درون اپوزیسیون است.
وی در ادامه می نویسد: به سابقه این رابطه نیز که مراجعه کنیم "مردم" به معنای طبقه متوسط شهری که اتفاقاً باید با اپوزیسیون همراهی می کردند، در دوم خرداد هفتاد و شش، خلاف توصیه همه احزاب اپوزیسیون در خارج از کشور، دولت اصلاحات را تدارک کردند. اما همین مردم که دیگر باید بدنه اصلاح طلبی محسوب می شدند، در انتخابات شورای شهر دوم تهران در سال ۸۱، علیرغم خواست و تقاضای بسیاری از نیروهای اپوزیسیون، انتخابات را در واقع تحریم و آبادگران را به مجلس و از همانجا احمدی نژاد را به شهرداری و سپس به ریاست جمهوری فرستادند.
در ادامه یادداشت این ضدانقلاب آمده است: اگر ما به نقد و تحلیل دیدگاهها و عملکرد های خود بنشینیم، میتوانیم محاسبات نادرستی از این دست را از پایه تصمیم گیری های سیاسی خود خارج کنیم و روانشناسی صحیح تری از جامعه مدنی ایران، همان طبقه متوسط شهری که اصلاحات و جنبش سبز از آن برآمده اند، به دست بیاوریم که به زعم من حاکی از گرایش آشکارش به حل تدریجی مشکلاتش با حکومت است و بر همین پایه تمایل مؤکدی را به ورود در هر انتخاباتی و تأثیر گذاری بر آن نشان داده است.
این یادداشت تصریح می کند: به هر روی و بر اساس همه تجربیات ناموفق اپوزیسیون و تجربیات موفق مردم، اپوزیسیون امروز باید بتواند به خود پاسخ بدهد که با توجه شرایط سیاسی و اقتصادی در سطح داخلی و در عرصه جهانی، چرا گمان می کرده است که انتخابات می تواند "فرمایشی" برگزار شود؟ حکومتی را اینهمه قدرقدرت و اینهمه دور از خرد سیاسی تصور کردن، حاصل یک مبارزه و مقاومت مدنی سی ساله را شکست انگاشتن، آیا نیاز به بازنگری ندارد؟
علائم بایکوت اصلاح طلبان در دولت روحانی
بيژن صف سري از فعالین ضد انقلاب با انتشار یادداشتی در رسانه های ضد انقلاب نوشت: عاقبت آن حماسه سیاسی که مورد نظر آقای خامنه ای بود تحقق یافت و مردم با انتخاب یکی از صدیق ترین و نزدیک ترین یاران آقای خامنه ای که ۱۶ سال بعنوان نماینده وی در شورای امنیت ملی در سمت دبیری این شورا، وفاداری خود به نظام را به اثبات رسانده است، جان تازه ای به کالبد فرسوده نظام بخشیدند. این بار هم مردم و هم نظام به توافقی دست یافتند که حتی تصور آن در آخرین لحظات پایان این حماسه امکانپذیر نبود.
وی با اشاره به این نکته که بی شک انتخاب شیخ حسن روحانی بعنوان رئیس جمهور از سوی مردم یک فرصت دوباره برای نظام است می نویسد: با این همه هستند گروه هایی که با ظاهر قبول و پذیرش این منتخب مشترک نظام و مردم، از آینده این انتخاب بیمناک هستند؛کسانی چون آن دسته از اصلاح طلبانی که در توهم بازگشت به سیکل قدرت، با تن دادن به انصراف عارف ـ کاندیدای گروه خودی ـ امروز خود را بازنده این ائنلاف تحمیل شده از سوی سید محمد خاتمی، شیخ اصلاحات می بینند.
در ادامه یادداشت این اپوزسیون خارج نشین آمده است: این نارضایتی و بیم از آینده ای که از هم اکنون نشانه های بایکوت همیشگی این گروه از سیکل قدرت وجود دارد، از عدم تمکین "روحانی" در اقرار به انتساب خود به گروه اصلاح طلبان سرچشمه می گیرد. خاصه که پس اعلام انصراف عارف، در بیانیه آقای روحانی این عدم تمکین با کنایه به تند روی اصلاح طلبان نمایان است. از همین رو است که با توجه به گمانه زنی هایی که برای تعیین وزرای کابینه دولت جدید در جمع های خصوصی و پشت پرده نظام، می گذرد، بد گمانی و ترس اصلاح طلبان از حذف همیشگی قوت بیشتری می گیرد.
اینکه آیت الله خامنه ای پیروز انتخابات بوده برای اپوزسیون قابل فهم است!
سایت ضد انقلاب روز آنلاین که توسط تعدادی از خبرنگاران فراری اداره می شود با انتشار تحلیلی نوشت:نحوه مواجهه برخی افراد، جریان ها و گروه های سیاسی داخل و خارج از کشور که عموما با عنوان "منتقدان وضع موجود" شناخته می شوند و در عین حال مَبلغ و حامی مشارکت مردم در انتخابات اخیر و البته نتیجه آن بودند از یک سو،و از سوی دیگر نوع برخوردِ تردید آمیزی که آنان این روزها در مورد رویکردهای احتمالی دولت آینده ارایه می کنند مجموعا نشان از نوعی تناقض، فقدان صداقت و تلاش برای زمینه یابی جهتِ گریز از مسئولیت های پیش رویشان در آینده دارد.
یکی از مصادیق این تناقض را می توان با طرح یک ادعا دریافت: بازی برد ـ برد. این دوستان اغلب بی آنکه برگزاری اینچنینی انتخابات با همه ابعادش، را نفی کنند که در وهله نخست پیروزی برای رهبر جمهوری اسلامی بود، ادعا می کنند فرجام داستان من حیث المجموع مَعرف یک بازی برد-برد بوده که دو طرف، یعنی حاکمیت از یک سو و همان جامعه دل چرکین و زخم خورده انتخابات هشتاد و هشت از سوی دیگر،به آنچه می خواستند، حالا با تفاوت کیفی خاص خودشان، رسیدند. این موضوع که رهبر جمهوری اسلامی بصورت اخص، و حاکمیت بشکل اعم پیروز این میدان بودند قابل فهم است، اما بد نیست بیشتر در مورد بَرد طرف دیگر بحث شود.
روز آنلاین تصریح می کند: چگونه می شود ادعای این دوستان را پذیرفت وقتی نخستین نگرانی ها و تردیدها و حتی می توان گفت هراس های ایشان متوجه یک موضوع ابتدایی در چنین مواردی، یعنی چگونگی و سویه ترکیب کابینه رییس جمهور منتخبشان است. این دوستان شخصی را به عنوان نماینده منتخب ملت و یکی از نمادهای برد طرف دیگر(جامعه) به رسمیت شناخته اند که کمترین حوزه اطمینانی نسبت به رفتار سیاسی و رویکردهایش در حوزه های مختلف در ذهن آنها وجود ندارد؛ و البته "دکتر" روحانی هم اقلا طی این مدت تمایلی به مرتفع ساختن این موضوع نشان نداده است.او نه تنها هنوز هیچ چراغ سبزی را برای این دوستان و جریان های متبوع و البته مطالباتشان روشن نکرده است بلکه اساسا امکان هیچ برآورد و محاسبه و پیش بینی جدی از نحوه رفتار و عملکرد این "رییس جمهور منتخب" را هم برای این فعالین فراهم نساخته است.
در ادامه روزآنلاین می افزاید: در حقیقت ما با طیف هایی از سیاسیون، که عمدتا عنوان منتقد وضع موجود را یدک می کشیدند، در داخل و خارج از کشور مواجه بودیم که همه حولِ شرایط خاص کشور، با دغدغه هایی مشترک و همسو، به شکلی موثر و با دورنمایی امیدوارکننده، مردمی زخم خورده از تجربه ای نزدیک را دوباره به شرکت در انتخابات تشویق کردند. آنان از همه یا اقلا بخش مهمی از اصول و پیش شرط های پیشین خود گذشتند و پشت سر "دکتر" حسن روحانی ایستادند و از او حمایت قاطع کردند؛ از اصلاح طلبان تا جریان ملی مذهبی و نیروهای موسوم به جمهوری خواه. صرف نظر از تاثیر این حمایت ها، دعوت ها و فراخوان ها در سمت دهی اقبال بخشی از جامعه به انتخابات و پیروزی آقای روحانی، مساله ای که در قالب پرسش می توان مطرح کرد اینست که با توجه به تردیدها و نگرانی هایی که این دوستان نسبت به عملکرد دولت آقای روحانی از هم اکنون مطرح می کنند، تا چه حد می توان رویکرد انتخاباتی این دوستان را محاسبه شده انگاشت؟
این تحلیل ادامه می دهد: از بعدی دیگر، پرسش کلیدی که می توان از این جریان ها و گروه ها مطرح کرد اینست که بواقع آیا می توان بر مبنای رویکرد انتخاباتی تان "دکتر" حسن روحانی را نماینده شما یا به عبارت روشن تر "رییس جمهور مورد حمایت" شما دانست؟ به بیان دیگر گرچه شکل رفتار انتخاباتی شما می تواند به قدر کافی تعیین کننده نسبت شما با دولت آقای روحانی، کیفیت عملکرد و سرنوشتش باشد، با این وجود خودتان در این مورد چه فکر می کنید؟ چه موضع صریحی دارید؟ پاسخ نمی تواند عاری از "آری" یا "خیر" باشد. و البته فکر می کنم باید به هر صورت پاسخی برای این پرسش از سوی شما وجود داشته باشد.
در ادامه یادداشت این سایت ضدانقلاب آمده است: باری، اگر بپذیرید که نوع رویکردتان طبیعتا شما را در جایگاه پوزیسیون دولت آقای روحانی، با همه شعارها، برنامه ها، ضعف ها و قوت ها و سرنوشتش قرار می دهد اما اگر پاسخ شما "نه" باشد، پرسش دیگری قابل طرح است و آن اینکه: پس دقیقا روابط و مناسبات شما با این دولت، مسیر، اهداف و نتایجی که از حضور در ساخت قدرت فعلی دارد در آینده میان مدت چگونه خواهد بود؟ به عبارت دیگر نوع مواجهه شما با ناکارآمدی احتمالی این دولت در نیل به اهداف "حداقلی" و موازی شما با جامعه ای که حمایت و تشویق شما به رای دادن به آقای روحانی را از طریق پیغام و فراخوان و دعوت دریافت کرد چه خواهد بود؟ به هر حال تردیدهایی جدی در ذهن بسیاری از شما نسبت به این دولت وجود دارد. آیا در قبال خطاها، شکست ها و ناکارآمدیهای احتمالی دولت آقای روحانی و طبعا هزینه هایی که می تواند برای جامعه و کشور به همراه داشته باشد، احساس مسئولیت می کنید؟
این سایت ضدانقلاب که توسط تعدادی از خبرنگاران فراری در خارج از کشور به روز می شود، می افزاید: بگذارید پرسش را اینطور مطرح کنم: آیا فرد یا افرادی همچون راقم به نمایندگی از بخشی از افکار عمومی محق اند فردایی احتمالی که فرضا ناکارآمدی دولت آقای روحانی شکل عینی بخود گرفت از شما سئوال کنند آیا خود را در این شکست ها، خطاها، نا کامی ها و هزینه های وارده بواسطه رویکردتان به انتخابات دور یازدهم ریاست جمهوری و حمایت از آقای روحانی مسئول می دانید و به اشتباه خود واقفید؟ آری یا خیر؟ اگر خیر چرا و اگر آری مصداق این مسئولیت پذیری شما چه می تواند باشد؟
روز آنلاین در پایان تاکید می کند: به هر روی انتخابات دور یازدهم ریاست جمهوری در ایران با وجود همه حوادث پیشین و اما و اگر های مربوط به آن برگزار شد و این جریان ها و مواضعشان در قبال این انتخابات و نتیجه اش در ذهن تاریخ ثبت و ضبط می شود و ممکن است ـ صد البته طبیعی ست ـ بعد ها در صورت تصویر عملکرد خلاف انتظاراز دولت آقای روحانی، پرسش هایی از این دست در فضایی متفاوت با جدیتی متفاوت مطرح شود.از این رو اگر اینان امروز و در این شرایط سعی در پاسخ دادن به آن داشته باشند، می توانند در بلند مدت شدت برخی انتقادها و فشارهای احتمالی از سوی افکار عمومی به خود رابکاهند. بنا براین در صورت امکان به مجموعه این پرسشها که حول محور سنجش نسبت آنها با عملکرد احتمالی دولت آقای روحانی ست، همین حالا پاسخ دهید و لطفا پیش از آنتراکت.
مردم مصلحت خود را بهتر از آن ور آبی ها می دانند
سایت جرس تحلیلی از انتخابات با عنوان" آراء روحانی به چه معناست " منتشر کرده است که در قسمتی از این یادداشت آمده است: "شرکت در انتخابات نشان داد که مردم صلاح و مصلحت خویش را بسیار بهتر از کسانی می دانند که در آن ور آبها ، از دور دستی به آتش داشته و با تحلیل هایی که فقط به درد پر کردن ساعت برنامه‌های خبری خود و همفکرانشان می رسد ، حکمهای تحریمی ساعتی ! صادر می کنند ، مردم تنها راه پیش رو برای تغییر با کمترین هزینه را انتخاب فردی معتدل به ریاست جمهوری دانسته و در این راه سنگ تمام گذاشتند ."
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : علائم بایکوت اصلاح طلبان, اصلاح طلبان دولت روحانی, خامنه‌ای پیروز انتخابات, حمله سعودی به روحانی, ,
توسط : 